25 september Sedona, Arizona

De dag weer aangevangen en het idee dat het spoedig zal eindigen zat er bij ons duidelijk in, beide hadden we zoiets van shit, het gaat deze week eindigen. Dan nog maar even er wat van maken en toch nog wat bijzondere bezienswaardigheden opzoeken. Daar we nu in een wat luxer motelletje hadden geslapen was het ontbijtje daar ook ietsje luxer maar of dat nu de meerprijs waard is kan je je dan weer afvragen. Maar goed het is vakantie en de bank heeft nog genoeg staan, dus straks maar even overvalletje en dan kunnen we weer vooruit.

Gelukzalige ik, de pech heeft mij deze keer niet achtervolgt, behalve dan dat ik mijn polaroidfilter van de videocamera kwijt ben geraakt is er niets bijzonders gebeurd. Zelfs de vreemde gebeurtenissen hebben mij deze keer inde steek gelaten. Zou ik dan toch nog een normaal en rustig leven kunnen leiden haha. Maar goed niet verder aan denken en nu maar op weg naar Sedona, wat zo’n kleine 60 km verwijderd is van Flagstaff. De reis ging deze keer compleet binnendoor. Dus lekker rustig, weinig verkeer maar het landschap was niet zo verbijsterend. Ik had dit net met Ania besproken tot…… en bocht door en dan veranderd het landschap van de heuveltjes en boompjes in een vreselijk rotsachtig geheel een bomenrij en  daar boven uit weer de steile wanden in de bekende rode kleur.

En weer was onze opmerking, wat een pracht hier weer. Nu is Sedona een stadje wat hoog boven de zeespiegel ligt dus eigenlijk was het niet vreemd. De weg waar we nu op reden hadden we ooit in het verleden ook bereden en toen moesten we ergens stoppen omdat men met dynamiet bezig was om een nieuwe weg te cre-eren. Deze weg zal er nu wel liggen want er was geen stop. We kwamen onderweg wederom de bekende Indianen kraampjes tegen met zilveren sieraden. En zoals het bij een echt vrouw behoort dan moeten de nieuwsgierige oogjes daar weer even op vallen dus John de hohouwers indrukken en parkeren. Gelukkig was er in dit geval een Dairy Queen naast dus ook ik werd tevreden gesteld. Want ooit in het verre verleden was ik gek op ijs van de Dairy Queen.

“Where are you from?” vroeg de vrouw achter de houten plank welke vol met sieraden lag. Ze had vrij donker haar, een paar bekende bolle wangetjes beetje smalle oogval, donkere huid en als ze lachte kwamen haar bolletjes zo hoog dat haar ogen bijna werden gesloten, dit moest een indiaanse zijn.  Ach het standaard verhaal weer even opsteken, want overal waar we onze stem laten horen, denkt men dat we uit Duitsland komen lol. Schijnt toch dat Nederlands en Duits op elkaar te lijken. Of zou het zijn omdat ik zo’n germaans uiterlijk heb. Blond haar en blauwe ogen, lol. Ania had een mooie ring gezien, maar ach eigenlijk is dat niets bijzonders toch. Er stond een redelijk bedrag tegenover, mmm, denk er nog wel even over zei ze tegen die indiaanse verkoopster. Wij ingestapt en door naar Sedona. Toch vind ik hem best mooi. Het was een licht blauwe ring met zilveren binnen zijde en randjes langs de blauwe inzet. Ga dan terug ! Nee ik denk er nog wel over het is niet ver dus we kunnen altijd terug gaan.

We reden Sedona in en het was weer bekend terrein. Het is eigenlijk geen echt Amerikaans stadje. Links en rechts van de drukke weg waren winkeltjes die vrij modern opgebouwd waren. Maar men had wel getracht om er toch een cowboyachtige tint aan te geven. In ieder geval een stadje vol met toeristen en netjes en strak aangekleed. Wij moesten nog 10 km door om het motel te boeken. Dus  dat maar even voor elkaar gebokst en toen terug naar Sedona. Net voor Sedona is een eindje de bergen inrijden een kapel gebouwd met glazen wanden op een dusdanige hoogte dat je een pracht uitzicht hebt vanuit de kerk op de stad eronder. Daar zijn we even wezen kijken en inderdaad een pracht gezicht vanuit de kerk tijdens de dienst kan je zo over Sedona kijken. Ik had hier het idee dat de mensen niet naar de kerk gaan voor de kerk maar om een mooi uitzicht te hebben op zondagmorgen lol. Even foto’s gemaakt en toen naar het dorp.

De auto geparkeerd en toen lekker rustig rond gewandeld. Natuurlijk kwam het onderwerp ring weer naar voren, maar overal was dezelfde ring een twee tot drie keer duurder, dus mensen u raadt het al. Johnny achter het stuur en hup terug de bergen in om de ring alsnog daar te halen. Maar in ieder geval is er 1 gelukkige nu. Tip als een ring te groot is dan de binnenkant een beetje nagellak insmeren dan blijft hij goed om je vingers zitten. Zo zei de indiaanse lady, maar volgens mij kan dat ook met secondenlijm toch.

Mensen ik brei een eind aan de weken van schrijven want we hebben nu weinig echte leuke en mooie dingen meer beleefd. Zoals wij hier in Amerika de omgeving meemaken kan ik nooit echt beschrijven, dus nodig ik u allen uit om met mij mee te gaan naar de States volgend jaar. Hahaha. Ben benieuwd hoe druk het wordt. Morgen leest u van mij nog een rijtje “wist u dat “ en dan is het helaas afgelopen. En stappen we donderdagmorgen vroeg het vliegtuig weer in om de plas water onder ons voorbij te zien glijden.

Tot morgen.