20 september Cool Mine Canyon en Water Holes Slot Canyon, Page Arizona

Op weg naar Page. Ach, weet je als je zo lang tussen die rotsachtige bergen rijdt dan raak je er natuurlijk aan gewend en heb je zoiets van ….Nu weer even iets anders….totdat je dan PAGE…..binnenkomt. Een schitterende gelegen plaats midden tussen de diepe Canyon’s hoge glooiende rotsen en natuurlijk de rode Navajo kleuren die in de zon toch vreselijk verschillend zijn (rot zon, haha). Maar ja, de inwoners van Page moeten wel leven dus is er industrie en met name een grote energiecentrale vanwaar al die palen met kabels alle kanten opgaan. Deze Centrale is er de oorzaak van dat in de jaren 50 de stad Page is gebouwd. Als deze stad er niet zou liggen dan waan je jezelf als het ware op een andere planeet. Niet dat ik bekend ben op een andere planeet maar kan het me wel voor de geest halen, in ieder geval is het anders als bij ons de Veluwe. Het is ook niet voor niets dat er zoveel toeristen zijn hier , alle hotels zitten zo’n beetje vol en toch zijn er dan weer plaatsen te vinden waar het erg stil is.

De Navajo indianen zijn oppermachtig hier, het meeste land is in bezit van deze indianen. Voor diegenen die dit lezen en ook plannen hebben om hier naar toe te gaan kunnen we alleen maar adviseren om jezelf goed voor te bereiden op de mogelijkheden die hier zijn. Zo moesten wij een Parkeer-permit halen om een Canyon te bezichtigen, heb je geen permit dan wordt je auto gewoonweg van een parkeerplaats weggesleept. De prijzen variëren vreselijk zo betaalden wij meer dan 100 dollar in Page bij een bureau om Antelope Canyon te bezoeken, terwijl op de plaats waar we de permits moesten halen, even buiten Page, er maar een bedrag van 60 dollar nodig was voor dezelfde Antelope, zo zie je maar zelfs Antelopes zijn niet te vertrouwen lol. Maar daar staat dan weer tegenover dat wij verzekerd zijn  van onze plekkie op die juiste tijd terwijl je op die andere plaats op je beurt moet wachten. En nu blijkt het zo te zijn dat op een bepaalde tijd  vanwege die rot zon weer, de Canyon het mooiste is, dus die hebben wij geboekt, verzekerd dus.

Dus mensen mocht het zo zijn dat je zegt in ga even een weekendje koffie drinken in Page bel ons maar dan leggen we wel uit hoe het werkt. In ieder geval is nu toch weer mijn kin op mijn schoenen geflikkerd voor wat betreft de omgeving en ik ben toch nu wel wat gewend. Ania had vanmorgen nog even op de kaart en Ipad zitten bladeren op de site van ontdek Amerika en had een hele mooi Canyon gevonden, maar deze was maar 100 mijl van Page verwijderd. Ach wat is nu 160 km want zo is het wel omgerekend vanuit miles. Dus dan maar op weg naar de Cool Mine Canyon, welke ligt in de buurt van Tuba City. Wat ik al eerder zei de omgeving van Page was zo adembenemend mooi dat er in de auto alleen maar gesproken werd over hoe mooi het hier wel was. Het is zo jammer dat je schoonheid niet onder woorden kan brengen. De Europeaan spreekt tegenwoordig over de Amerikaan als een erg overdreven volkje, dus het zou kunnen dat wij denken dat de Amerikaan al die bergen hebben neergelegd om de toerist te vermaken. Maar geloof me zelfs een Amerikaan kan deze schoonheid niet fabriceren lol.

De volle honderd mijl konden we onze ogen niet van de omgeving af houden. Als buitenlandse bestuurder is het soms best gevaarlijk als je zulke schoonheid om je heen ziet. Eenmaal in de buurt van de Canyon aangekomen hadden we zoiets van , mmmm, hier een Canyon, zijn we dan echt in de maling genomen ? Een vlak gebied, veel meer groen dan het voorgaande gedeelte van de weg. Er stond wel een mooie villa in de middle of nowhere. We zouden een onverhard pad op moeten rijden vlak voor Mijlpaaltje 337 en dan een windmolentje zien. Wel dat zagen we dus, maar een Canyon?, kom op zeg neem je grootje in de maling zeggen we dan in Nederland. Zullen we maar terug keren, was wel mooi ritje hoor, dus even naar de molen gereden op het paadje en net dat ik wilde draaien zagen we een randje wit boven het gras uitkomen. Dat is vreemd, toch maar even doorrijden en toen………..als je met oudejaar vuurwerk ziet dan wordt er wel eens gekscherend ooohhh geroepen bij een mooie vuurpeil……welnu wat wij nu zagen was geen ohhh vuurpeil maar een.

……………….ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh;

We hebben de ingang van het middelpunt der aarde gevonden!

Wow wat een diepe kloof kwam er te voorschijn met witte groen blauwe en grijzen (Ania zei, Larney kleuren, dat is de kat van mijn dochter lol) pilaren, rotsen, torens en dieptes. Alles wat maar even in je verbeelding kan voorkomen was er wel te zien en zo gigantisch groot met in de verte de uitloop van de Canyon. Daar liepen wij dan met z’n tweetjes als nietige mensjes totaal van de buitenwereld afgesloten bij een massale scheur in de aardbodem. Nu hadden wij gelezen dat je ergens naar beneden kon, maar helaas dat hebben we even niet kunnen vinden. Ach wat, het was nu al zo mooi dat we er uren zouden kunnen blijven kijken.

Ania was overenthousiast durf ik haast te zeggen want als stadsmens die totaal geen idee heeft hoe die rotsen in elkaar steken kan je niet zomaar op een overstekend stuk gaan staan naar mijn mening. Ik heb al te veel met risicomensen in mijn leven te maken gehad, dus ikke telkens “Ania, niet te dicht bij die rand, want……”, “ja, doe ik niet”, was dan haar antwoord, maar bij de volgende rand deed ze het weer. Maar ik begrijp het wel het is voor ons als onervaren Nederlander een hele ervaring om dit te mogen zien. En dan zo’n scheur in de aardbodem zonder dat de indianen er een commercieel gebeuren van hebben gemaakt is ook bijzonder. Het was weer gewoon wild groei, hoe lang nog?

Er stonden ondanks deze open Canyon wel picknickbanken en zelfs BBQ’s bij elke bank, dus wij ook maar even een nickpikkie gedaan. Daar we nog een Canyon wilde bezoeken moesten we helaas weer terug. Pfff eigenlijk wel blij hoor in de hete zon. Dus onze aircobak weer in en terug naar Page waar de Canyon ligt. We hadden het advies gekregen om later in de middag daar te zijn in verband met de zon die dan mooi licht zou geven in die Canyon. Airco, fijn hoor als het warm is maar als de temp verschil te groot is dan begint Johnny zijn neus te kriebelen dan kan ik gerust de nodige zakdoekjes gaan verzamelen. Ik werd dus ineens weer stront verkouden. Maar goed de Beautyness van de regio deed mij dit wel weer vergeten. Ania een groot gedeelte terug gereden.

Langs de route stonden nu eindelijk de echt authentieke indianenkraampjes waar sieraden verkocht werden en niet zoals bij Monument Valley in moderne gebouwtjes. Hier ergens rechts moet de Water Holes Slot Canyon zijn. Ja hoor gaan we weer, een klein stukje grind met een hek erachter naast de weg. Op het hek hing een bordje waarop stond dat er een permit nodig was anders mocht je er niet staan. Kijk en die hadden wij dus. Dus we hadden hier weer te maken met een Canyon die niet echt bekend was bij het publiek en die ook niet in de commercie was medegenomen. OK hek gesloten, maar eindje verder was een doorgang, zodanig dat bv. wild er niet makkelijk doorheen kan maar wij wel. Als je zo’n omvang hebt als sommige Amerikanen, je weet wel zo iemand die beter niet op een hangend toilet kan gaan zitten, dan kom je er zelfs niet makkelijk doorheen, die doorgang dus he.

Volgens de beschrijving moesten we 250 m oostwaarts lopen en dan de opgestapelde steentjes volgen, kijk dit is nog eens leuk, een soort puzzeltocht, wij zoeken naar flinke jongens die door de natuur misschien wel op elkaar gevallen waren zoals bv Mexican hat. Maar nee, er waren door mensen handen kleine  stapeltjes steentjes op elkaar gelegd en die gaven de richting aan waar we moesten lopen. Leek wel een beetje op Hans en Grietje maar dan met steentjes lol. Een groot stenen plateau over steken en dan kon je op een minder steile manier naar beneden klauteren. Wat gaan we nu weer doen. De stadsmens doet weer gek. Voor het zelfde geld zitten er wel leeuwen of tijgers of zelfs olifanten daar beneden.

Maar goed even ademhalen en het grote onbekende in. Eenmaal beneden zei ik tegen Ania, zie je wel dat het levensgevaarlijk is om hier naar dit paradijs af te dalen. ? hoezo dat dan. Nou het is adembenemend en ik wil niet stikken lol. En daar stonden we dan weer nietig alleen met zijn twee-en helemaal onderin een kloof in de aardbodem. Mensen bekijk alsjeblieft de foto’s. Ik kan dit niet beschrijven, dit moet je zien. Ok, zal het een beetje proberen.

Ga gemakkelijk zitten, zo lekker relaxed. Den eraan dat je vreselijk moe bent, sluit je ogen, denk aan een sneeuw vlakte doe er een beetje wind bij zodat er sneeuwgroeven ontstaan. Dit zijn de golvende structuren van het gesteente, allen het verschil is dat hier geen sneeuw ligt maar rood en andere kleuren gesteente die in slingerende bewegingen en steil omhoog zijn ontstaan. Er liep als het ware een pad door deze Canyon die bij elke meter een ander beeld liet zien. En dan te bedenken dat dit niet eens de mooiste is maar de Antylope Canyon morgen nog meer schoonheid moet bieden. Pfft ik raak confuus, ik kan er niet meer tegen zoveels moois om mij heen.

Voordat het uit de hand loop met de lengte van mijn gevoelens op papier stop ik er snel mee. Zou zeggen bekijk deze keer echt de foto’s en eventueel de video’s die we plaatsen dan krijg je een indruk van hetgeen we weer mochten bewonderen. Ik weet niet of het op internet te zien is maar zou zeggen Google ook eens naar Water holes Canyon en Cool Mine Canyon.

Doeg doeg.