11 september White Sands, Roswell

Algemeen bekend  in Amerika zijn de waffels voor het ontbijt, dus die eenmaal naar binnen gewerkt hebben we onze trip vervolgt richting Roswell, waar ik nu op bed mijn episteltje weer zit samen te stellen. Hallo Nederland hier zijn we weer. De dag bestaat uit 3 delen: ochtend, middag en avond haha, maar dat is al bekend het gaat hier om ochtend gevuld met wit zand, de middag gevuld met kilometers en de avond gevuld met een Roswell verkenning.

Maar wat vooraf ging, weten jullie het nog, we zijn in het White Sand Park geweest en daar gaan we vanochtend weer naar terug. Zo’n kleine 50 km terug op de route ligt de ingang van dit park. Het Visitor Centrum ziet er mooi en idillisch uit. Geheel in Mexicaanse stijl gebouwd, dus dat beloofd wat. Langzaam naar de ingang gereden en onze parkenpas getoond. Dan krijg je meestal wel een preek van hoe laat je weer buiten moet zijn want de nacht doorbrengen is op veel parken niet toegestaan. Bij het naar binnen rijden hadden we zoiets van “is dat nu alles”, een gele duinrand met daarin de nodige beplanting. Maar eenmaal verder gereden werd het steeds imposanter en het werd zelfs zo indrukwekkend dat we dachten in een volkomen wit besneeuwd landschap te rijden.

We zijn een paar keer uit de auto gegaan om wat foto’s en video opnamen te maken. Het was echt schitterend en dat dan zoiets bestaat daar sta je totaal niet bij stil. Een als het ware rotsachtige kristallen massa, die de loop der eeuwen naar beneden gespoeld is van de bergen en vervolgens tot poedervorm is gebracht. Anna ! Ga eens even  daar liggen met je hoofd naar beneden schuin dat hellinkje. Ze keek mij even verdwaast aan en had zoiets van moet ik in het gips gaan liggen, dan zit ik straks onder. Maar het klonkt ook wel weer verleidelijk om leuke foto’s te maken dus ja hoor daar ging Ania rollebollend door de gipsmassa in afwachting of ik als fotograaf geschikt zou zijn. Zo deze posities zijn ook weer vereeuwigd.

Nu even opstaan en afslaan ! Haha heb je wel eens geprobeerd om nat gips van jezelf te verwijderen, het had immers vannacht weer een beetje geregend en dus was het gips niet echt droog. Ok doen we  straks wel even met een borsteltje of zo. Ania de wagen in, ja lekker hoor het zit nu ook in mijn broek, dat zit niet lekker, begon zij nu te klagen. Maar het ergste was nog wel dat ze alle in de wagen ook nog bracht lol. Mmm, zo eerst maar even een vacuumcleaner opzoeken voor auto. Eigenlijk valt er verder weinig van de witte massa te vertellen want dat moet je zien, zo‘n vlakte met poeder suiker kan je niet onder woorden brengen bekijk de foto’s maar goed.

Voor we het in de gaten hadden was het alweer 12 uur en we moesten nog even langs Wallmart om wat etenswaren in te slaan. Dus weg wezen hier. Onderweg kwamen we een wasplaats tegen. Je raadt het nooit maar wat was het eerst aan de beurt, ja hoor de inside van ania’s broek en blouse moest gevacuumed worden anders ging het er mooi niet vanaf. Dus ikkuh met mijn beste huishoudelijke aanleg de stofzuiger hup de broek van Ania vanachter in. Gelukkig waren we daar alleen want zou het gek staan als iemand met een stofzuigerslang in je broek staat, maar ach in amerika kijkt men nergens gek van op hoor. Zo die was schoon en nu de auto.

De route naar Roswell was een prachtig afwisselend landschap. Eerst een dorre kale vlakte, waar je het einde niet van kan inschatten en vervolgens door een mooi begroeid berglandschap van zo’n 2500 mtr hoog. Het was een kleine 200 km naar dit alien plaatsje. Dus die afstand viel wel mee. Maar toch kwamen doordat we vaak stopten pas om een uur of 5 aan. Hotelletjes opgezocht via Ipad, even relaxen en dan een restaurantje bezocht en Roswell even verkent.

Roswel  bekend om het feit dat er ooit UFO’s gezien zouden zijn en dus moeten hier ook aliens leven lol. Welnu de beschrijving geeft meer aan als dat je in Roswell kan vinden. Op enkele plaatsen is de straatverlichting uit gevoerd met een alien kop, zo af en toe zie je een vliegende schotel ergens bij een restaurant of aliens uitgebeeld op etalageruiten. Maar om nu te zeggen dit is de moeite waard om te bezoeken, nee dat nu ook weer niet. Nu is Roswell niet iets wat echt op ons lijstje stond maar deden we het meer aan als stop en rust voorde volgende reisdag, want dan gaan we door naar de staat Texas. Morgen ochtend gaan we toch eerst nog even naar een museum over aliens en al dat soort fata morgana’s en daarna op naar de volgende bestemming.

Helaas lachers onder ons, we hebben een dag heel serieus doorgemaakt ons keurig gedragen en niets gebeurd, of wacht ja toch. John, ikkuh dus is een polaroidfilter van zijn camera kwijt geraakt. Eentje die we speciaal moesten bestellen ivm de afwijkend maat. Dus helaas de video is niet zo gekleurd als de bedoeling was. Maar wie van jullie ziet die nou eigenlijk. Is allemaal voor eigen gebruik meestal toch. Sorry vandaag niet gelachen dus niet geleefd maar wel genoten haha.
Tot morgen en slaap lekker.