De aanloop tot .....

Zondag morgen 04:25 uur

U kent dat wel, een vochtige avond die er voor zorgt dan de blaas op een erg ongelegen tijdstip een seintje gaat geven om op tijd geleegd te willen worden. Welnu het bezorgde mij een flinke pijn in mijn rechter kleine teentje, want toen ik na enig duf geschuifel beneden kwam, nog nadenkend over  het feit dat een vriend college brandweerman met zijn ploeg de dag hiervoor tijdens een uitruk naar een beknelling op de A15 achterop een voertuig van rijkswaterstaat was geknalt, liep ik knoerhard met mijn voet tegen de vakantie-inpakrommel op. Wat moest ik nu in de huiskamer als ik de WC zoek?. Maar goed dit was dus een uitspraak van tekens die meestal boven de cijfertoetsen staan waard. Zo, snel nog even mandje in voor de echte inpakstress begint. Schat !!, vanuit mijn kantoortje roepend naar de inmiddels aanwezig maar duf konijn ania genaamd, het was inmiddels toch alweer 10 uur, weet jij de pincode van de prepaidsimkaart van de iPad nog, in amerika is het best handig als je midden in een woesternij even de weg niet weet dan is mr iPad een uitkomst die kan van bovenaf kijken waar je bent. Heb je die niet ergens op de PC staan, was haar mmmmm enigszins ge-ergerd antwoord , heeft u dat nou ook de een zingt in de ochtend de ander iets minder ,haha, zoek zoek, maar nee, pfft dan maar straks in de states een nieuwe zien te bemachtigen, wat niet eenvoudig is. Een niet inwoner van de states kan niet makkelijk een prepaid kaart van AT&T kopen, ze willen de ZIP code weten en dus problem want die heb ik niet. Maar een goede vriend is beter dan een verre buur of zit dit anders in elkaar?. In ieder geval heeft Karel mijn jeugd vriendje die in amerika woont mij een kaartje bezorgd. Dus we zien wel dan. Weet jij waar jouw paspoort is, kreeg ik de vraag gesteld. Die moet toch in dat kastje liggen. Problem X werd aan de kaak gesteld, paspoort zoek. Na enig zoeken, was er dat verlossende lampje. Ik was nog even in frankrijk koffie wezen drinken, dus dan zat hij …. En ja hoor gevonden. Ach ik moest toch nog douchen dus beetje zweet meer of  minder kon geen kwaad. De vakantiesnerven begonnen toe te slaan. “Ik ga even mijn nagels laten doen”, ben zo terug. Uurtje later, een toon die klinkt als schorre kerkklok maar dan wel met een melodie erin, attendeeerde mij erop dat we ook nog een vastelijnstelefoon hebben, ja met john, O, het wordt wat later want het is hier niet helemaal goed gegaan. De buurvrouw van mireille maar ook eigenlijk vrienden van ons, is net opgenomen is het ziekenhuis. De tekens op de cijfertoetsen speelden nu weer door mijn hoofd, wat is nu dan gebeurd. Het verhaal werd uitgelegd en dus bleven de koffers en pakspul netjes op de plaats waar ze de vorige avond waren neergelegd. Nog even snel met de buren over mijn net gekapte bomen gesproken en toen snel naar Mireille. Daar was het een janboel van kids en familie, allemaal in de nagelkamer. Na daar de nodige berichten afgewacht te hebben ben ik een paar uur later toch maar weer naar huis gekeerd om de orde en netheid in huis weer te herstellen. Gelukkig viel het allemaal wel weer mee en zij is gelukkig weer naar huis gekomen. Sterkte toegewenst vanaf deze plaats.

Is dit nu echt allmaal nodig om zo een vakantie te beginnen hahah, dus lezers zoals je ziet mijn leven is niet geheel onbewogen. Er staat ons nog genoeg te wachten. Erst maar eens proberen om vanacht om een uur of 5 op Schiphol zien te komen.

Een vervolg zal er zeker komen van dit verhaal.