8 September Tuscon, Arizona

Voor Asia, kijk even aan het einde van dit verhaal.

Vandaag richting Tucson, een stadje vlak bij de Mexicaanse grens op ongeveer 200 km zuiderlijk van Phoenix. Zouden we niet eerst langs Scottsdale Old Town gaan, zei ik tegen Ania terwijl we al zo’n kleine 20 km op weg waren, zo dan, beiden duf in de auto en gewoon vergeten om foto’s te maken van een gezellig oud stadje. Ach we gaan nog wel eens terug dan maar haha.

Oh ja, voordat we ook dat vergeten, we zouden nog even naar Rawhide gaan, waar we gisteravond zijn geweest, een leuk oud cowboystadje zoals het inderdaad vroeger was veel houten huisjes en geen wegen maar alleen maar zandgrond. Erg leuk opgezet, er lopen daar mensen rond in de traditionele cowboy kleding, maar natuurlijk ook mensen zoals wij, domme toeristen, maar daar verdienen ze wel flink aan. Een schitterend mooie omgeving maar het was wel opvallend stil.

Toen we dichterbij kwamen ontdekten we waarom het zo stil was, het was gewoon gesloten en het gaat pas om 5 uur s’ middags open. Nou lekker dan hebben wij weer, straks geloven de mensen in Holland niet dat we in Amerika zitten en maar gewoon een blog schrijven uit de boeken vandaan. Misschien volgend keer even eerst kijken in de papieren. Later ontdekten we trouwens waarom het niet druk was en waarom alle activiteiten vaak laat beginnen. Het echte toeristenseizoen begint hier pas in oktober en gaat dan door tot maart. Waarom ? Nou simpel, het is hier zomers te warm dus houdt men alle bezienswaardigheden maar in de winter, dan is het buiten uit te houden. Ok, dan maar de echte natuur in, binnendoor naar Tucson.

Dit is eveneens een oude stad met nieuwbouw erom heen, dat betekent dat ook hier de oude cowboy tijd nog wordt uitgebeeld. De rit liep door vele cactus prairies en was best mooi om te zien hoe die hoge palen boven de beplanting uitstaken. Terwijl we zaten te diskusie-eren of de klemtoon nu op CACtus moet komen of dat het cacTUS is en over het dingen vergeten of het nalatig zijn van iets, ging plots mijn “hallo, hallo, neem nou ohoop, ik ben het je mobieltje, neem nu op lekkertje, ik wacht niet lang meer hoor" En inderdaad hij wachtte niet lang meer. Ik was niet snel genoeg met opnemen, maar in display stond mijn huisnummer. Huh, wat nu dan, zit de inbreker gewoon te bellen en wil natuurlijk weten waar mijn geld is verstopt, dus maar snel even teruggebeld.

Hallo met Mireille, aan de andere kant  waarom staat de deur van jouw auto open werd er tegen Ania gezegd. He…wat? Heb ik dat vergeten dan ? Zo dan, bijna een week een niet afgesloten deur. Zie je wel dat er in Nederland geen dieven wonen. Je kan gewoon de deur open zetten. Leuk bericht en dat terwijl we juist zaten te praten over makkelijk zijn met dingen. Ok, de foon maar weer afgesloten. Weer een ervaring rijker.

Maar we zouden er nog 1 rijker worden want toen Ania even tussen de cacTUSSEN door liep, of is het CACtussen, hoorde ik een toch wel pijnlijk gilletje. Wat bleek, een zo’n wonder der natuur had even zichzelf in Ania’s voet geboord en dat schijnt pijn te doen en ik kan het weten want toen ik met mijn EHBO gezicht even die pin uit haar voet trok schoot hij bij mij in mijn duim naar binnen, die pinnetjes zijn dun en keihard want zonder te overdrijven zat dat kreng toch zeker een dikke centimeter in mijn poezelige duimpie. Zo dan, dat voel je toch echt wel even. Mmmm, slechte tijden hoor als je hoort dat je iets vergeten bent en tegelijkertijd in je lichaam geprikt wordt zonder medische redenen. Onze reis verder vervolgd zonder kleerscheuren.

We kwamen om ongeveer 13:00  uur in Tucson aan en daar had Ania al een hotel opgespoord op de Ipad (zo’n handig ding he ). We hebben Days Inn geboekt, een redelijk betaalbaar en goed motel, waar we de komende 2 dagen weer vertoeven. Even internet op de kamer gecheckt, doch helaas slecht bereik dus dan maar andere kamer vragen. Tja de Amerikaan is best hulpvaardig dan weer hoor, want geen probleem we hebben er 1 dichter bij de receptie, dus die maar genomen dan. Zullen we even happie gaan doen want de maagjes knorden. Terwijl we van de balie naar buiten liepen was het nu Ania haar beurt om flink te lachen. John, de kloothommel liep voor de 2^e keer in zijn leven de glazen pui naast de deur er zowat uit. In de veronderstelling dat ik zo door kon lopen knalde ik dus gewoon zeg maar met mijn giechel tegen de ruit aan die notabene naast de deur zat. Kom weer goed weg net als in Miami 3 jaar geleden, toen wilde ik snel even een krokodil uit het zwembad vissen (ook leuk maar vertel ik nu niet ), maar kwam toen ook bekaaid weg met bijna een glasplaat in mijn rug. Ik heb iets met glas want in Nederland is het me wel gelukt om een spiegel weg te koppen. Maar goed ook dit is weer goed afgelopen, een bult, 2 tanden door mijn lip en een blauw oog verder niks hoor. Nee, geintje gelukkig niet gewond.

Nadat we weer een Amerikaanse maaltijd hadden genuttigd bij een Chijls restaurant, zijn we richting National Park Saquaro gereden. Een park vol met verschillende soorten CACtussen, of is het cacTUSSEN. Een toertje van een klein uurtje. Moet zeggen die natuur is erg mooi maar als je 1 cactus ge(voelt)zien hebt, dan heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien, dus in overleg zijn we met redelijke snelheid door het park gereden. We hadden nu echt even ons buikje vol van de Aloe-e Vera producent. De Amerikaan is wat betreft afstanden ook een vreemd volk, om te beginnen wordt er nooit over afstand gesproken maar over tijd, dus hoe lang rijdt je erover en als je dan zegt 2 uurtjes lijkt het niet veel maar als ik dan hoor dat het park in de buurt ligt en het blijkt dan 70 km verder te liggen, de afstand van Rotterdam naar Amsterdam en dat is voor onze begrippen niet echt in de buurt. Maar goed comfort bak dus rijdt het makkelijk aan.

Zo de dag is weer voorbij morgen een mooi toertje weer door de natuur maken kijken wat dat ons brengt. Lezertjes wij wensen u weer welterusten en tot morgen.

Oh ja Asia schat, ik weet het, de verhalen zijn weer lang, maar als ik in het kort wil schrijven wat ons overkomt en wat we zien dan is het niet interessant meer. Maar za’k het hieronder even proberen.

Scottsdale Old Town voorbij gereden - Rawhide gesloten – Mireille belt, deur open – voet in cactus – duim in cactus – John loopt bijna glazen wand uit zijn voegen – cactuspark gereden – gegeten en naar bed.

Weet niet of dit nou zo prettig leest. Kus